Een van de gekke New Yorkers
Een klein verhaaltje over de bijzondere mensen hier in NYC. Nouja, eigenlijk maar even over 1 iemand.
Zo gingen we gisteravond nog even op en neer naar Times Square om die eens bij nachtlicht te bewonderen. Bij het uitstappen uit de subway op 42nd street, kwam ons een hels kabaal tegemoet. De akoestiek is, met al die tegeltjes, uit de verte niet ideaal. Dichterbij gekomen was het duidelijk dat het Billy Jean van MJ was en zagen we al een grote groep mensen staan klappen en juichen.
En daar stond ze, een grote, donkere vrouw, pijpenkrullen waar ze zeker een uurtje mee bezig was geweest, met een lang draad voor haar microfoon en uit een klein radiootje met boxen ernaast schalde haar stem.
……………..
Ja, ik was even stil, want wat was dit COOLLL!!! Met haar gigaklankboord kwam er wat uit en het was goed wat eruit kwam! En dat vond iedereen! Dus iedereen stond mee te swingen en te klappen en te filmen. En deze vrouw was lekker rond aan het lopen, doekje erbij om het zweet af en toe weg te deppen, zelf lekker swingend, mensen uitnodigend om MJ even te imiteren op haar vocale prestatie. Maar dat was helemaal niet nodig, men ging vanzelf staan en moonwalken, kruisgrijpen en been-naar-de-zijkant-schoppen.
Het was super! Wat een sfeertje! Wat een feest! Wat een vrolijkheid! Wat een stem! Wat een vrouw!
Toen we later terugkwamen was ze er nog, nu met een rustig nummer, maar wederom met een partij stemgeluid. Doekje ook nog steeds, I-pod voor het volgende nummer, naast een koffer vol met briefjes en te kopen CD’s.
Schijnbaar moet men een permit hebben wil je hier in de stations kunnen optreden, en blijkbaar was zij nummer 1 om m te krijgen, op deze geweldige topplek!